Laten we wel wezen: over Maria Muldaur is al heel wat gezegd en geschreven en echte muziekfans kennen haar en haar werk van de voorbije vier decennia, maar toch…je moet vooral niet proberen aan de toog van uw woensdagavondcafé een gesprek op te zetten met als onderwerp deze oerzangeres. Uitgezonderd Midnight at the Oasis haalde, bij mijn weten, niet een van haar nochtans erg talrijke songs de hitlijsten. Nochtans is dat absoluut geen kwestie van gebrek aan talent, noch van goeie songkeuze of van minderwaardige begeleidingsbands. Integendeel: Maria is altijd al een behoedster van de goede smaak geweest en ze heeft zich haar hele zangleven lang weten te omringen met absolute topbegeleiders.

Ook op haar nieuwe plaat wordt ze weer omringd door een uitgelezen kransje sidekicks. Of zou u een band waarin Taj Mahal zit naast John Sebastian, David Grisman en Dan Hicks en nog een stuk of wat anderen, als “leuk groepje” durven omschrijven? Nee, dit is absolute top. Dat kun je ook zeggen van het repertoire: Maria keert terug naar haar oude liefde, de Jugband muziek, waarin de grote kruik en de wastobbe voor de ritmes zorgen. De songs die ze koos, zijn traditioneel van oorsprong, zij het niet over-overbekend en voor de volledigheid: Dan Hicks leverde twee nieuwe nummers, die qua stijl naadloos bij de traditionals aansluiten.

Op dit soort songs kan Maria naar hartenlust haar immense vocale kwaliteiten etaleren en kunnen de muzikanten al even dartel en vrolijk door het beeld huppelen, ondertussen de heerlijkste solo’s tevoorschijn toverend. De plaat draagt als ondertitel: Good Time Music for hard Times. Zo is het maar net: wie niet goed gezind wordt van muziek als deze, zou een eeuwigdurend luisterverbod over zich afgeroepen moeten krijgen. Schitterende plaat en gevonden vreten voor mensen die ook een boon hebben voor bands als de Asylum Street Spankers. Nog twee dingen: als je het kaftje van de plaat bekijkt, zou je zweren dat je een tekening van Robert Crumb vasthoudt. Dat is op zich al voldoende reden om de plaat in huis te halen. Daarbij komt nog de deelname van Kit Stovepipe, een absolute revelatie met een eigen carrière. Ik zou de link naar ’s mans webpagina kunnen kopiëren, maar dit houd ik liever voor mensen die de moeite nemen om deze bespreking tot het einde toe te lezen. Zulke lui weten hoe ze moeten googelen…

Samenvatting: de zoveelste straffe plaat van Maria Muldaur, die kennelijk niet wilde onderdoen voor de prestaties van haar ex Geoff, toen hij zich aan de Mississippi Sheiks waagde

Dani